.Η Δευτέρα είναι που θα κρίνει το μέλλον της χώρας

Ας πάμε λοιπόν στην επόμενη ημέρα για την Ελλάδα. Ας αφήσουμε την Κυριακή που είναι η... γιορτή για τη Δημοκρατία και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα συνεχιστεί κι έτσι. Και δεν θα μετατραπεί σε κηδεία για τη χώρα.

Όποιος κι αν βγει πρώτος θα πρέπει να κάνει συμμαχίες, αυτό πλέον είναι αντιληπτό από όλους τους πολίτες. Χωρίς συνεννόηση είναι δύσκολο να υπάρξει ομαλή πορεία της Ελλάδας τους επόμενους μήνες. 

Η απειλή του Grexit δεν έχει περάσει και αυτό θα το θυμηθούμε σύντομα, όταν θα αρχίσει πάλι η γκρίνια με τους δανειστές.

Η κυβέρνηση που θα προκύψει λοιπόν, ανεξαρτήτως του σχήματος, έχει μπροστά της έναν Γολγοθά και δεν υπάρχει ούτε μια μέρα περίοδος χάριτος. Ας μην πανηγυρίσουν την Κυριακή οι οπαδοί κανενός κόμματος, τα δύσκολα είναι μπροστά και οι επόμενοι μήνες δεν θα είναι καθόλου ανέφελοι.

Για σκεφτείτε μόνο τα εξής: Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου πρέπει να ψηφιστεί ο νόμος για τις τράπεζες και να προχωρήσει η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης που έχει άμεση σχέση με τη βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος, τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, την άρση των «φονικών» capital controls.

Αμέσως θα πρέπει να γίνει η αξιολόγηση της οικονομίας η οποία σχετίζεται και με τις τράπεζες αλλά και με την εκταμίευση των δόσεων.

Το δύσκολο έρχεται βεβαίως με τα προαπαιτούμενα που ξεπερνούν τα 120. Φορολογικά, ασφαλιστικά, εργασιακά και μια σειρά από ρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, τις αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. θα πρέπει να «τρέξουν» μέχρι το τέλος του έτους χωρίς... ανάσα και χωρίς σάλιο που λέει και ο λαός. Και μη νομίζετε ότι τα λέμε εμείς αυτά. 

Το μνημόνιο που υπέγραψε ο Τσίπρας τα λέει και το οποίο στήριξαν και τα άλλα κόμματα. Είναι δεσμεύσεις από τις οποίες κρίνεται η βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας κι αν ξαναμπούν στις Συμπληγάδες της διαπραγμάτευσης, της δημιουργικής ασάφειας, των κρυφών ραντεβού με την τρόικα στα ξενοδοχεία και των αντιπαραθέσεων στη Βουλή τότε... ζήτω που καήκαμε.

Και σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και οι πρωτοβουλίες που θα ληφθούν για την ανακούφιση των χαμηλών κοινωνικών ομάδων, των φτωχών και των αδυνάμων.

Ποιος λοιπόν θα τα κάνει όλα αυτά είναι το ερώτημα. Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να επιλέξει να βγάλει την ουρά του απ' έξω και να γίνει ξανά αντιμνημονιακός, τότε καλύτερα να πάμε να υπογράψουμε από τώρα την έξοδό μας από την Ευρώπη.

Όποιος κι αν βγει πρώτος λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι μπλεγμένος στην εφαρμογή του μνημονίου γιατί σε άλλη περίπτωση η χώρα θα οδηγηθεί ξανά σε αδιέξοδο. Μόνο με τον Τσίπρα να βάζει την υπογραφή του σε σκληρά μέτρα αλλά απόλυτα αναγκαία θα μπορέσει να «ξεπαγώσει» η οικονομία και να μπει σε ίσιο δρόμο. Μόνον έτσι θα υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο και ουσιαστικότερο.

Δυστυχώς από την πλευρά του Τσίπρα βλέπουμε για ακόμη μια φορά να επιλέγεται το κομματικό και προσωπικό συμφέρον και το ψέμα να διαδέχεται το ένα το άλλο. Και δυστυχώς βλέπουμε ότι δεν υπάρχει και η ωριμότητα του πολιτικού προσωπικού προκειμένου να ψηφίσει όχι με οργή αλλά με λογική. Άλλωστε, η ψήφος των οργισμένων καθόρισε τις εκλογές του Ιανουαρίου και είδαμε τα καταστροφικά αποτελέσματα. 

Ο ελληνικός λαός οφείλει λοιπόν κι αυτός να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δει την μεγάλη εικόνα της χώρας. Τι θέλει λοιπόν; Μια από τα ίδια με μια κυβέρνηση που θα κάνει ό,τι γουστάρει; Ή μια κυβέρνηση που συλλογικά θα αποφασίζει για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν;

Γι' αυτό λοιπόν η κρίσιμη ημέρα δεν είναι η Κυριακή. 

Η Δευτέρα είναι που θα κρίνει το μέλλον της χώρας. Και μέχρι το τέλος του 2015 θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν η πατρίδα μας, το σπίτι των παιδιών μας θα είναι τα επόμενα 20 χρόνια... ερείπια ή θα ξαναχτιστεί κάτι καινούργιο.