Κάθε άλλο παρά ευχάριστο είναι το κλίμα που έχουν
διαμορφώσει διεθνώς για τις προοπτικές της χώρας οι τελευταίες πολιτικές
εξελίξεις. Και δυστυχώς τίποτα δεν διαφαίνεται αυτή την ώρα ικανό να συμβάλει
στην ανατροπή ή έστω στη βελτίωση μιας κατάστασης, η οποία δεν απέχει πλέον και
πολύ από εκείνη του 2012.
Αναμενόμενο ήταν, πάντως, να συμβεί. Εχουμε εισέλθει
σε μια περίοδο αβεβαιότητας, που κανένας δεν είναι σε θέση να διαβλέψει τη
διάρκειά της. Ενδέχεται να λήξει στο τέλος του μήνα αν εκλεγεί Πρόεδρος
Δημοκρατίας ή να παραταθεί μέχρι τον Φεβρουάριο ή ακόμη και αργότερα αν η πρώτη
εκλογική αναμέτρηση δεν οδηγήσει σε κυβερνητική λύση.
Με δεδομένο μάλιστα και το ενδεχόμενο η κυβερνητική
λύση να μην αποδειχθεί συμβατή με την υπό εξέλιξη διαπραγμάτευση με τους
εταίρους και δανειστές μας, είναι προφανές ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί σε
εκρηκτική με συνέπειες που κανένας δεν είναι σε θέση να διαβλέψει.
Αλλά, όπως σε τέτοιες
περιπτώσεις συμβαίνει, οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, οι διεθνείς αναλυτές και τα
μέσα ενημέρωσης προεξοφλούν τη χειρότερη, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να
ξανακάνουν την εμφάνισή τους εφιαλτικά ενδεχόμενα που είχαμε πιστέψει ότι
αποτελούσαν οριστικό και αμετάκλητο παρελθόν.
Και το ζητούμενο είναι αν και τι είναι σε θέση να κάνει ο
ελληνικός πολιτικός κόσμος για ν' αποτρέψει τις καταστροφικές για τον τόπο
παρενέργειες και επιπτώσεις που εγκυμονεί αυτή η χρονικά απροσδιόριστη περίοδος
πολιτικής αβεβαιότητας στην οποία έχουμε εισέλθει.
Στις δημοκρατίες τα κόμματα δεν υπάρχουν μόνο για να
διεκδικούν το δικαίωμα της διακυβέρνησης και της επιβολής της πολιτικής τους.
Κυρίως υπάρχουν για να προστατεύουν τον λαό και τον τόπο από καταστάσεις που
προδιαγράφονται ή είναι καταστροφικές.
.png)
