.Ζητάμε νέα συμπεριφορά από παλιά υλικά

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ 

Ο​​ι ευθύνες του πολιτικού μας κόσμου για τη σημερινή κατάσταση είναι πολλές και αναμφισβήτητες, αλλά λίγοι είναι οι πολιτικοί που έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται όπως πριν.

Αντιθέτως, και αυτή η προεκλογική εκστρατεία διεξάγεται με μεθόδους και λεξιλόγιο που θυμίζουν όλες τις προηγούμενες, με τους πρωταγωνιστές να αγνοούν, σε μεγάλο βαθμό, να συζητήσουν για τις πραγματικές επιλογές των πολιτών και τον αναγκαίο σχεδιασμό για να βγούμε, επιτέλους, από την κρίση. Τις τελευταίες μέρες, όμως, φαίνεται ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες αποφασίζουν ότι θέλουν μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού κι ας μη δείχνουν έτοιμοι οι ίδιοι οι πολιτικοί.

Αυτό διαφαίνεται στα ευρήματα της «Εκτίμησης Πολιτικών Τάσεων» της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που διεξήχθη μεταξύ 1ης και 3ης Σεπτεμβρίου για λογαριασμό του ΣΚΑΪ.

 Ενώ τα πολιτικά κόμματα αναπαράγουν τις εκλογικές αναμετρήσεις του παρελθόντος με την καλλιέργεια έντασης και πόλωσης, οι πολίτες δείχνουν να αναζητούν ομόνοια και συνεργασία. Στο ερώτημα για το ποια μετεκλογική εξέλιξη θα τους έδινε περισσότερη σιγουριά για το μέλλον, το 45% απάντησε: 

«Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής», ενώ το 19,5% επέλεξε κυβέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, και το 14,5% προτιμάει κυβέρνηση με βασικό κορμό τη Νέα Δημοκρατία και πρωθυπουργό τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη. Η προτίμηση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας διατρέχει όλες τις ηλικίες του δείγματος των 1.041 ατόμων: το 43,5% των ηλικιών 18 έως 34 ετών, το 44% των ατόμων 35 έως 54 ετών και το 46,5% των άνω των 55 ετών.

Εντυπωσιακό είναι, επίσης, ότι οι δύο αρχηγοί πετυχαίνουν ακριβώς το ίδιο ποσοστό αποδοχής, με το σύνολο των θετικών και πολύ θετικών απόψεων για αυτούς να φθάνουν στο 27,5%, ενώ στην εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου, και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία πετυχαίνουν το ίδιο ποσοστό – 27% (με όριο σφάλματος ±2,7%).

Μία εβδομάδα νωρίτερα (25-27 Αυγούστου), ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 25% και η Ν.Δ. στο 22%, δείχνοντας ότι η Ν.Δ. έχει ισχυρότερη ανοδική τάση τις τελευταίες μέρες. Η αποχή βρίσκεται στο 11%, με το 33,5% αυτού του ποσοστού να προέρχεται από ανθρώπους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιανουάριο, και μόνο το 8,5% να προέρχεται από τη Ν.Δ. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη πολλά περιθώρια να συσπειρώσει πρώην ψηφοφόρους που αποστασιοποιήθηκαν χωρίς να έχουν επιλέξει άλλο κόμμα. Τρίτο κόμμα εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή με 6,5% (από 5,5% μία εβδομάδα νωρίτερα), με το ΚΚΕ να ακολουθεί με 6% (στάσιμο από την προηγούμενη εβδομάδα), ενώ το Ποτάμι έχει 5,5% (από 6%). Το ΠΑΣΟΚ και η Ενωση Κεντρώων ακολουθούν με 4,5% και η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη με 4% (από 5%).

Κι άλλες δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η απόσταση μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων είναι πολύ μικρή.

Εάν οι εκλογές επιβεβαιώσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. βρίσκονται πολύ κοντά (και στα ποσοστά που αναφέραμε), και ότι 7 ή 8 κόμματα μπαίνουν στη Βουλή, τότε αναπόφευκτα η πολιτική, οικονομική και κοινωνική αβεβαιότητα θα παραταθεί έως ότου το ασταθές μείγμα του θρυμματισμένου πολιτικού συστήματος καταλήξει σε λειτουργικό συνασπισμό. Διά της σαφέστατης προτίμησης για κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, ο μεγαλύτερος αριθμός των πολιτών δείχνει ότι, πέρα από ποιο κόμμα ψηφίζει, θέλει σταθερότητα και αποτελεσματικότητα από την επόμενη κυβέρνηση.

Το χαμηλό ποσοστό που συγκεντρώνει η Λαϊκή Ενότητα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ υποδεικνύει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την αναγκαιότητα της στροφής του Αλέξη Τσίπρα και δεν αναζητεί άλλες περιπέτειες στη σχέση μας με τους εταίρους και δανειστές.

Ο μεγαλύτερος αριθμός ψηφοφόρων φαίνεται να αποδέχεται ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε απαιτούν ευρύτερη συναίνεση, αποφασιστικότητα, ταχύτητα και αντοχή. Η πολιτική σκηνή ανανεώνεται σταδιακά, αλλά όσο περιμένουμε νέες ιδέες και ανθρώπους, ζητάμε από το παλιό υλικό να συμπεριφέρεται αλλιώς: αντί να καλλιεργεί τον διχασμό, να επενδύει στο ψέμα και την αλαζονεία, πρέπει να επιδιώξει τη συνεργασία, να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα, να αναλάβει με δέος και ταπεινότητα την ευθύνη να υπηρετήσει τον λαό. Οι πολίτες το βλέπουν. Οι πολιτικοί;