Σήμερα γιορτάζεται
παγκοσμίως η Ημέρα της Ποίησης. Πολλές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν από το
απόγευμα τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες μεγάλες ελληνικές πόλεις.
Πόσοι, όμως, διαβάζουν όντως ποίηση στα χρόνια μας; Αν εξαιρέσουμε κάποιες ομάδες αφοσιωμένων αναγνωστών (ανάμεσά τους και αρκετοί νέοι), το ενδιαφέρον παραμένει εξαιρετικά περιορισμένο. Ίσως, μεταξύ άλλων, επειδή δεν υπάρχει η ενδεδειγμένη υποστήριξη από τη μεριά της εκπαίδευσης.
Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, με την ποίηση στο δημοτικό σχολείο; Ποια ακριβώς είναι η τύχη της στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που παίζει καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση των αναγνωστικών συνηθειών;
Πόσοι, όμως, διαβάζουν όντως ποίηση στα χρόνια μας; Αν εξαιρέσουμε κάποιες ομάδες αφοσιωμένων αναγνωστών (ανάμεσά τους και αρκετοί νέοι), το ενδιαφέρον παραμένει εξαιρετικά περιορισμένο. Ίσως, μεταξύ άλλων, επειδή δεν υπάρχει η ενδεδειγμένη υποστήριξη από τη μεριά της εκπαίδευσης.
Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, με την ποίηση στο δημοτικό σχολείο; Ποια ακριβώς είναι η τύχη της στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που παίζει καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση των αναγνωστικών συνηθειών;
«Στο δημοτικό μπαίνουν τα θεμέλια για τη σχέση των μαθητών με το βιβλίο και τη λογοτεχνία γενικότερα», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Βενετία Αποστολίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ: «Παρόλα αυτά η λογοτεχνία δεν κατέχει περίοπτη θέση στο δημοτικό.
Κάποιοι δάσκαλοι προτιμούν να μην τη
διδάξουν καν, κάποιοι άλλοι αν τη διδάξουν, θα προτιμήσουν την πεζογραφία και
μόνο λίγοι θα διαλέξουν την ποίηση ? κι αυτοί πάλι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να
παραμείνουν στα κείμενα του ανθολογίου, τα οποία δεν είναι υποχρεωτικό να
διδάσκονται για πάνω από μία φορά ανά τρεις εβδομάδες.
Βεβαίως υπάρχουν και
εκείνοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ποίηση, φέρνοντας μέσα στις
διδακτικές αίθουσες και κείμενα εκτός ανθολογίου, ή διοργανώνοντας μια σειρά
από δράσεις που μπορεί να κινητοποιήσουν την προσοχή των παιδιών».