.Ζωή στα άκρα. Εως πότε;... «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ακόμη τη θηλιά στον λαιμό μας»,

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

«Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ακόμη τη θηλιά στον λαιμό μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, αναφερόμενος στην άρνηση της ΕΚΤ να χαλαρώσει την πολιτική της προς την Ελλάδα όσο εκκρεμεί η αξιολόγηση της τρόικας των δανειστών. 

Ο υπουργός Εσωτερικών, Νίκος Βούτσης, «επιστράτευσε» εξίσου δραματική μεταφορά: «Η χώρα είναι σε πόλεμο» είπε στη Βουλή. «Η κυβέρνηση είναι σε πόλεμο, κοινωνικό και ταξικό, με τους δανειστές. 

Βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με τους εταίρους και κάθε μήνας που περνά με σφίξιμο των λουριών και των οβολών μας. Σε αυτόν τον πόλεμο δεν θα πάμε σαν χαρούμενοι πρόσκοποι με πρόθεση να συνεχίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές».

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα ασφυκτιά, ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του κράτους και να βρει τρόπο να τηρήσει τις υποσχέσεις με τις οποίες εξελέγη στις 25 Ιανουαρίου. 

Είναι αλήθεια, επίσης, ότι η ΕΚΤ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη είναι αυτοί που θα κρίνουν εάν θα αποδεσμεύσουν τα τελευταία χρήματα που συνδέονται με το πρόγραμμα, το οποίο η Αθήνα ήθελε να καταργήσει πριν ζητήσει την παράτασή του.

 Οπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο, οι πολίτες ταλαντεύονται μεταξύ ελπίδας και ανησυχίας, περιμένοντας από την κυβέρνηση να τους οδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση, αλλά φοβούμενοι τα χειρότερα.

Τα ευρήματα πρόσφατης πανελλαδικής δημοσκόπησης (της MRB για την τηλεόραση του Star, η οποία διεξήχθη από 27/2 έως 2/3) εντυπωσιάζουν. 

Ενώ το 67,3% των ερωτηθέντων είχε θετική άποψη για τη συμφωνία της νέας κυβέρνησης με τους δανειστές, όταν τους ζητήθηκε να επιλέξουν δύο λέξεις που τους εκφράζουν σήμερα, το 51,8% επέλεξε την «ελπίδα», το 24,9% την «περηφάνια» και το 8,8% την «αυτοπεποίθηση»· από την άλλη, το 49,1% επέλεξε την «ανησυχία», το 24,4% τον «φόβο» και το 12,1% την «ντροπή». 

Το άθροισμα των θετικών συναισθημάτων ήταν 85,5% ενώ των αρνητικών 85,6%. Είναι μεγάλες οι προσδοκίες αλλά και το ρίσκο της αποτυχίας.

Εδώ και πέντε χρόνια ζούμε στα άκρα, κάτω από απίστευτη πίεση, μη γνωρίζοντας τι θα φέρει το αύριο. Είναι γνωστά τα στοιχεία της συρρίκνωσης της οικονομίας και της εργασίας, της φτώχειας, της μείωσης εισοδημάτων και της υπερδιόγκωσης φόρων και άλλων υποχρεώσεων. 

Αυτό που δεν μετριέται εύκολα είναι πώς η ανασφάλεια δηλητηριάζει τις σκέψεις, τα σχέδια και τις επιθυμίες μας. Η ελληνική κοινωνία αντιμετώπισε την πτώση του βιοτικού επιπέδου, από το 2010 έως σήμερα, με αξιοσημείωτη υπομονή, έως τη στιγμή που δεν μπορούσε άλλο. 

Και πάλι, εάν δεν υπήρχε η συνεχής βουή από την εκάστοτε αντιπολίτευση ότι η προσπάθεια ήταν μάταιη και η πολιτική λανθασμένη, εάν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν δείξει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, εάν οι δανειστές είχαν επιμείνει στην ουσία των αλλαγών και όχι μόνο στο γράμμα των συμφωνιών, ίσως το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών να ήταν άλλο.

Οι πολίτες, όπως είναι φυσικό, κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν, είχαν ανάγκη να δώσουν σε άλλους ανθρώπους την ευκαιρία να κυβερνήσουν. 

Η μεγάλη αποδοχή της οποίας χαίρει ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, μπορεί να αποδειχθεί εύθραυστη, εάν δεν μπορέσει να προσφέρει όσα υποσχέθηκε, αλλά ούτε να αποτρέψει περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας. Οι δανειστές επιμένουν στην ανάγκη να αξιολογηθούν οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να μπορεί να συμμετέχει στο πρόγραμμα ρευστότητας της ΕΚΤ. 

Οι προτάσεις προς τους εταίρους, όμως, είναι ασαφείς, ενώ δηλώσεις υπουργών δείχνουν αδιαφορία για τις επιταγές των δανειστών. Ούτε οι ξένοι πείθονται ούτε οι διαφωνούντες εντός ΣΥΡΙΖΑ ικανοποιούνται.

 Οσο δεν ανοίγει η στρόφιγγα της ΕΚΤ, η πολιτική και οικονομική αστάθεια οδηγεί την αγορά, τις τράπεζες και επιχειρήσεις σε περαιτέρω ασφυξία· όσοι πολίτες δεν έχουν αποπληρώσει φόρους και δάνεια καθυστερούν, με την ελπίδα ότι τα χρέη τους θα ρυθμιστούν.

Κάθε μέρα δείχνει ότι καθίσταται ακόμα πιο δύσκολο να βγει η κυβέρνηση από τον φαύλο κύκλο. Καταγγελίες που παρουσιάζουν εταίρους και διεθνείς οργανισμούς ως εχθρούς, με τους οποίους βρισκόμαστε σε πόλεμο, οδηγούν στην απώλεια χρόνου και όσου πολιτικού κεφαλαίου διαθέτει η χώρα ακόμη. 

Η μόνη σωτηρία είναι η συνεννόηση και η συνεργασία, όπου η διαπραγμάτευση δεν θα περιστρέφεται περί το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασώσει το κύρος του, αλλά θα στοχεύει στο να θέσει τέρμα στον φόβο χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ και θα δυναμώσει τη σχέση Ελλάδας - Ε.Ε. Ας καταλάβει ο κ. Τσίπρας ότι καταγγελίες περί «θηλιάς» και «πολέμου» απλώς τυφλώνουν τον ίδιο και τους οπαδούς ενώπιον της αλήθειας, ότι οφείλει να χαράξει αμέσως άλλη πορεία για να σωθεί η χώρα.