.Εν αναμονή μιας «ωριμάνσεως»... Η μαραθώνια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της Νέας Δημοκρατίας

 ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ 

Η μαραθώνια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της Νέας Δημοκρατίας, την περασμένη Πέμπτη, ανέδειξε αδιέξοδο. Ουδείς ανέμενε, βεβαίως, ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς θα εγκατέλειπε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είναι στη φύση του. 

Ο μόνος που θα μπορούσε να τον ανατρέψει είναι ο κ. Κώστας Καραμανλής, που όμως δεν αναμειγνύεται με τα εσωτερικά του κόμματος και αποχώρησε από την αίθουσα, μετά την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού.

Από όσους συμμετείχαν στη συζήτηση, μόνον η κ. Ντόρα Μπακογιάννη έθεσε –εμμέσως αλλά ευθαρσώς– το θέμα παραιτήσεως του κ. Αντώνη Σαμαρά από την προεδρία του κόμματος. Ούτως ή άλλως, η κ. Μπακογιάννη διαθέτει πολιτικό θάρρος και ευθύτητα στη διατύπωση απόψεων, όπως και ο πατέρας της, ο κ.Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Το ενδιαφέρον είναι ότι περίπου είκοσι βουλευτές επέμεναν στην ανάγκη συγκλήσεως έκτακτου συνεδρίου, που όμως είχε απορριφθεί εκ προοιμίου από τον πρόεδρο του κόμματος· ενδεικτικό, ωστόσο, είναι ότι η πρόταση του κ. Σαμαρά για εθνική συνδιάσκεψη υποστηρίχθηκε ευθέως από σαφώς μικρότερο αριθμό βουλευτών. Κατίσχυσε η δύναμη αδρανείας και η Ν.Δ. εισέρχεται σε φάση ψυχοθεραπείας πλέον.

Αφού ούτως έχουν τα πράγματα, λοιπόν, παρέλκει να ασχοληθούμε με τα εσωτερικά της κεντροδεξιάς. Η ζωή συνεχίζεται και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του κόμματος –συντηρητικοί, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, και κάποιοι νεοφιλελεύθεροι– έχουν να αντιμετωπίσουν τα οξύτατα προβλήματα μιας οικτράς καθημερινότητος, και θέματα σοβαρότερα να ασχοληθούν. 

Είναι αμφίβολο ότι θα αναμείνουν «ωρίμανση» της Ν.Δ. Σε κάποια από τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή κάποιοι θα αναζητήσουν στέγη. Το έπραξαν ήδη, ως απεδείχθη, στις εκλογές.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν εξαντλείται σε πρόσωπα. Το ουσιώδες είναι ότι η Ν.Δ., για λόγους προφανώς ακατανόητους, καθίσταται σε αυτήν τη φάση κόμμα περίπου «ανάδελφον». Τον τόνο στην εσωτερική ελληνική πολιτική ζωή δίδει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, δυστυχώς. 

Συγκρότησε αμέσως μετά τις εκλογές κυβέρνηση συνεργασίας. Προσέφερε στον κ. Πάνο Καμμένο, τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και απηλλάγη από το σύμπλεγμα, που ταλανίζει την Αριστερά, έναντι δήθεν εξωθεσμικών «πρωτοβουλιών» που θα μπορούσαν να προέλθουν από τις Ενοπλες Δυνάμεις.

 Επρότεινε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο, πολιτικό στενότατα συνδεδεμένο με τον Κωνσταντίνο και τον κ. Κώστα Καραμανλή. Συναντήθηκε δύο φορές ήδη με τον πρόεδρο του «Ποταμιού», Σταύρο Θεοδωράκη.

Ενώ αυτά συμβαίνουν, η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. αναμένει «δικαίωση της πολιτικής της» ή πτώση της κυβερνήσεως συνεργασίας του κ. Τσίπρα. Παρεμπιπτόντως, αυτή ήταν και η προσδοκία της κεντροδεξιάς το 1981, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και το ανερμάτιστο τότε ΠΑΣΟΚ άσκησε τελικώς την εξουσία για περισσότερο από είκοσι χρόνια.

Η στήλη αυτή δεν θέτει θέμα αλλαγής της ηγεσίας στη Ν.Δ. ή απομακρύνσεως του κ. Σαμαρά. Ούτε προτρέπει σε «ανταρσία» τους διάφορους «δελφίνους». Αλλά η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της Ν.Δ. δημιούργησε μια δυναμική. 

Κι ενώ οι ένοικοι του Μαξίμου αναμένουν την κατάρρευση, οι ήδη δραστηριοποιηθέντες βουλευτές ας ασχοληθούν με την ανάδειξη νέας φυσιογνωμίας της Ν.Δ. πριν έχει τελικώς και αυτή την τύχη του ΠΑΣΟΚ.