Αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε βουλευτή είναι να
επιλέξει αν θα υπερψηφίσει ή θα απορρίψει την υποψηφιότητα του Δήμα. Δική του
είναι η επιλογή, δική του και η ευθύνη. Και ως προς την ορθότητα ή μη της
ενέργειάς του, μόνο από τις θετικές ή αρνητικές για τον τόπο συνέπειές της θα
κριθεί.
Αλλά υπάρχει και μια κατηγορία βουλευτών που
συνειδητά ή μη μας δουλεύουν. Είναι όλοι αυτοί που δηλώνουν ότι επιθυμούν την
υπό προϋποθέσεις συναίνεση των κυβερνητικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ και από την
ικανοποίηση ή μη αυτής της απαίτησης θα κριθεί η ψήφος τους.
Τέτοια, όμως, συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει και
μόνο αιθεροβάμονες ή εθελοτυφλούντες δεν το αντιλαμβάνονται.
Σε καμία περίπτωση
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μετείχε σε μια απόφαση, η οποία θα εξουσιοδοτούσε ουσιαστικά
την κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση και θα τον καθιστούσε έτσι
συνυπεύθυνο για το περιεχόμενό της, στερώντας του το βασικότερο αντιπολιτευτικό
όπλο, το οποίο διαθέτει.
Κι εδώ είναι που πέφτει η κοροϊδία. Η κοινή λογική λέει ότι
στις περιπτώσεις που επιδιώκεται μια συναινετική απόφαση και το εγχείρημα
υπονομεύεται από μία πλευρά (εν προκειμένω τον ΣΥΡΙΖΑ), η πλευρά αυτή δεν θα
πρέπει σε καμία περίπτωση να επιβραβευτεί για τη στάση της.
Κάτι, όμως, που οι
υποστηρικτές της συναίνεσης διαπράττουν, επιλέγοντας στάση η οποία ευνοεί τις
επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Δικαίωμά τους, όπως προείπα,
είναι να ψηφίσουν ό,τι θέλουν. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να
κοροϊδεύουν ή να πουλάνε τρέλα.
Διότι εκείνο που ακόμη και παιδιά του δημοτικού
καταλαβαίνουν είναι πως αν έχουν έστω και μία πιθανότητα στις εκατό να
επιτύχουν τον στόχο τους, αυτή εξαρτάται από τη δυνατότητά τους να καταδείξουν
στον ΣΥΡΙΖΑ πως αν δεν επιδείξει συναινετική διάθεση θα περάσουν στο αντίπαλο
στρατόπεδο και θα συμβάλουν στην άνευ όρων εκλογή Προέδρου.
Αλλά τέτοια διάθεση δεν δείχνουν. Και τέτοιον «εκβιασμό»
προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν επιχειρούν να ασκήσουν.
Οπότε ας κάνουν ό,τι θέλουν, ας
ψηφίσουν ό,τι θέλουν, αλλά να μην προβάλουν αύριο ή μεθαύριο τον ισχυρισμό πως
«εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε».
.png)
