Τελικά οι ελπίδες για συναινετικές λύσεις
διαψεύδονται και οι προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από διάφορες πλευρές μένουν
χωρίς ανταπόκριση. Και είναι μια εξέλιξη η οποία, καλώς ή κακώς, δεν πρέπει να
εκπλήσσει.
Διότι μπορεί η συναινετική αντιμετώπιση των κρίσιμων εκκρεμών
προβλημάτων του τόπου να είναι η ιδανικότερη, αλλά δεν φαίνεται ν'
ανταποκρίνεται στους στόχους και τους σχεδιασμούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει περιθώρια αποδοχής μιας λύσης που θα
εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση να διαχειριστεί το θέμα της διαπραγμάτευσης της
εξόδου από το Μνημόνιο, διότι έτσι θα αποδεχόταν να καταστεί συνυπεύθυνος για
το όποιο αποτέλεσμα
και ταυτόχρονα θα ακύρωνε την αντιπολιτευτική πολιτική του,
που βασίζεται στο επιχείρημα ότι η συγκυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται όσο σκληρά
και αποφασιστικά θα έπρεπε.
Κι από την άλλη η Νέα Δημοκρατία δεν θα δεχόταν
τίποτα λιγότερο από την εξασφάλιση αυτών ακριβώς των προϋποθέσεων που το κόμμα
της αξιωματικής αντιπολίτευσης απορρίπτει ρητά και κατηγορηματικά.
Από πλευράς
της θα ήταν αδιανόητο να φορτωθεί μόνο αυτή το βάρος της διαπραγμάτευσης και το
κόστος της συμφωνίας.
Αρα -και αν στο μεταξύ
δεν μεσολαβήσουν απρόβλεπτες εξελίξεις- το μέλλον της χώρας θα κριθεί ή την 29η
Δεκεμβρίου από την ψήφο των βουλευτών ή την 25η Ιανουαρίου (όπως
πιθανολογείται) από την ψήφο του εκλογικού σώματος.
Και είθε η επιλογή που θα
επιβεβαιώσει τη θεωρητική άποψη ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα να
δικαιωθεί απολύτως στην περίπτωσή μας.
Γιατί εκείνο που από κανέναν δεν πρέπει να διαφεύγει, είναι πως,
είτε το θέλουμε είτε όχι, μέσα σε ενάμιση μήνα από σήμερα καλούμαστε να
αποφασίσουμε, Κοινοβούλιο και λαός, για τις θυσίες πέντε χρόνων και για τις
προοπτικές δεκαετιών.
.png)
