Οταν ο Ναπολέων εισέβαλε στη Ρωσία το 1812, ο
τσάρος Αλέξανδρος ο πρώτος επένδυσε στο στρατηγικό βάθος τής ήδη από τότε
αχανούς χώρας του, που νομοτελειακά θα εξαντλούσε τον αντίπαλο. Το ίδιο
στοίχημα έβαλε και κέρδισε και ο Στάλιν μετά την εισβολή της Γερμανίας τον
Ιούνιο του 1941.
Χθες ο Πούτιν δεν παρουσίασε σχέδιο θωράκισης
του ρουβλίου από την κατάρρευση και ευρύτερα προστασίας της οικονομίας, αλλά
κατέστησε σαφές ότι υπολογίζει και αυτός σε ένα διαφορετικό, άυλο στρατηγικό
βάθος, που θα εξαντλήσει και στη συνέχεια θα αποσαθρώσει τις πιέσεις που
εξασκούνται στη Ρωσία, τις αλληλεξαρτήσεις μιας ανοιχτής παγκόσμιας οικονομίας.
«Η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας θα συνεχιστεί και η
οικονομία μας θα ανακάμψει από τη σημερινή κατάσταση» είπε επί λέξει, ένα μήνυμα
ότι παρατεταμένη πίεση στη χώρα του και παγκόσμια οικονομική σταθερότητα είναι
ασύμβατες στοχεύσεις.
Ο ένοικος του Κρεμλίνου στη συνέχεια τόνισε ότι ο βαρύς
χειμώνας της Ρωσίας στη χειρότερη των περιπτώσεων έχει ορίζοντα διετίας, χωρίς
να αποκλείει απαρχή βελτίωσης στο δεύτερο εξάμηνο του 2015.
Προφανώς πρόκειται για ρητορική εμψύχωσης των
συμπολιτών του, αλλά όχι μόνο: σε ορίζοντα στην καλύτερη των περιπτώσεων
διετίας εκτιμάται ότι θα τερματιστεί η δυνατότητα της Σαουδαραβίας και των
άλλων κρατών της Αραβικής Χερσονήσου να κρατάνε το πετρέλαιο σε χαμηλή τιμή.
Σε ορίζοντα διετίας η Μόσχα προφανώς υπολογίζει ότι οι κυρώσεις
στο διμερές εμπόριο και το κόστος της ματαίωσής του θα ωθήσουν είτε την Ε.Ε.
συνολικά, είτε μεμονωμένα κράτη να ζητήσουν εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.
Ετσι δεν πρέπει να διαβαστεί ως συμπτωματική η δήλωση Ρώσου αξιωματούχου ότι οι
κυρώσεις των ΗΠΑ μπορεί να κρατήσουν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.
Εχουμε
τις προϋποθέσεις να αντέξουμε μέχρι οι πιέσεις που εισπράττουμε να αρχίσουν να
πονάνε αυτούς που τις εξασκούν, ήταν το μήνυμα του Πούτιν.
Τούτων λεχθέντων οι κυρώσεις και η πτώση της τιμής του
πετρελαίου απομυθοποίησαν την ανασυγκρότηση της Ρωσίας στη δεκαπενταετία
Πούτιν. Η σταθεροποίηση της χώρας εξαρτιόταν αποκλειστικά από το πετρέλαιο και
το φυσικό αέριο.
Και χωρίς τη σύγκρουση στην Ουκρανία και τις παρενέργειές της
η Μόσχα θα εξαρτιόταν από τη Δύση για επενδύσεις αλλά και μεταφορά τεχνολογίας
και τεχνογνωσίας.
Με άλλα λόγια, η περιχαράκωση και η απομόνωση δεν μπορεί
να είναι επιλογή μακράς διαρκείας για το Κρεμλίνο.
.png)
