Περιμέναμε κάτι παραπάνω από 160 ψήφους και κάτι
παρακάτω από 170 στην πρώτη ψηφοφορία. Τελικά, ο κ. Δήμας πήρε 160 ψήφους,
λιγότερες απ' ό,τι περίμενε ο κυβερνητικός συνασπισμός. Η «στρατηγική του
φόβου» φαίνετ
αι ότι στο «βουλευτικό σώμα» αποδίδει πολύ λιγότερο, απ' ό,τι
ενδεχομένως στο «εκλογικό σώμα», με βάση κάποιες δημοσκοπήσεις.
Μένουν άλλες δύο ψηφοφορίες. Είναι προφανές ότι,
αν κάτι δεν αλλάξει ριζικά, με την ίδια στρατηγική, ο αριθμός των 180 βουλευτών
δεν συγκεντρώνεται εύκολα. Αρα, σε περίπτωση που συνεχιστεί η ίδια «γραμμή»
φαίνεται ότι ο κ. Σαμαράς έχει καταλήξει στην επιλογή των πρόωρων εκλογών...
Ενας βουλευτής που ψήφισε στην πρώτη ψηφοφορία
«παρών», για να αλλάξει στη δεύτερη ή την τρίτη ψηφοφορία, πρέπει να έχει έναν
ουσιαστικό λόγο (ή έστω κάποιο λόγο που να του δίνει ένα εύλογο πρόσχημα), ώστε
να τροποποιήσει την πολιτική και εκλογική στάση του.
Μέχρι στιγμής, πάντως,
έχουν διατυπωθεί δύο σενάρια: το πρώτο είναι η αλλαγή προσώπου στην τρίτη
ψηφοφορία. Είναι κάτι που έχει αποκλειστεί. Εκτιμούμε ότι, ακόμα κι αν
υιοθετηθεί μια τέτοια λύση, από μόνη της δεν αρκεί για να ανατρέψει τα
δεδομένα. Το δεύτερο σενάριο αφορά μια «συναινετική λύση» με δύο εκδοχές.
Η
πρώτη περιλαμβάνει συμφωνία στο πρόσωπο του Προέδρου, έναρξη συνταγματικής
αναθεώρησης και εκλογές εντός του 2015. Η δεύτερη εκδοχή, συμφωνία για τον
Πρόεδρο και κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» με διαφορετική ηγεσία. Ή ένας συνδυασμός
και των δύο σεναρίων.
Ολα όμως δείχνουν μέχρι τώρα (παρότι ένα «συναινετικό σενάριο»
θα μπορούσε να «ξεκλειδώσει» κάποιες ψήφους) ότι αντιτίθενται αφενός το Μαξίμου
και αφετέρου ο ΣΥΡΙΖΑ, για διαφορετικούς λόγους. Η πρώτη ψηφοφορία έφερε
«μούδιασμα» στην κυβέρνηση...
Είναι σαφές ότι, αν δεν μεσολαβήσει μια ριζικά
«νέα πολιτική πρόταση», δεν φαίνεται ότι μπορεί ν' αλλάξουν οι συσχετισμοί.
Οι
κοινοβουλευτικές ομάδες απεδείχθησαν συμπαγείς, ενώ εκπλήξεις από τους
«ανεξάρτητους» δεν υπήρξαν. Μεμονωμένες ψήφοι δεν αρκούν, αλλά και πολιτικές
«ευελιξίες» δεν υπάρχουν...
.png)
